Ανοιχτό σχέδιο δαπέδου: Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα

Οι ανοιχτές κατόψεις αποτελούν την κυρίαρχη αρχιτεκτονική τάση στις νέες κατασκευές κατοικιών εδώ και δεκαετίες. Οι ανοιχτές κατόψεις είναι ο στόχος σε πολλά μεγάλα έργα αναδιαμόρφωσης, όπου ο στόχος είναι να ενωθούν η κουζίνα και η τραπεζαρία, η τραπεζαρία και το σαλόνι ή και τα τρία, σε μια μορφή κοινόχρηστου χώρου διαβίωσης ή μεγάλου δωματίου.

Τι είναι ένα ανοιχτό σχέδιο δαπέδου;

Ανοιχτή κάτοψη σε μια κατοικία είναι όταν δύο ή περισσότεροι κοινοί χώροι έχουν ενωθεί για να σχηματίσουν μια μεγαλύτερη περιοχή με την εξάλειψη των διαχωριστικών τοίχων- συνήθως, τα δωμάτια έχουν ξεχωριστές αλλά συναφείς λειτουργίες. Μια ανοιχτή κάτοψη προάγει την αίσθηση της ανοιχτότητας και τη μεγαλύτερη ροή της κυκλοφορίας.

Τις περισσότερες φορές, οι ανοιχτές κατόψεις περιλαμβάνουν κάποιο συνδυασμό κουζίνας, τραπεζαρίας και καθιστικού. Η κουζίνα και η τραπεζαρία είναι ένα κλασικό παράδειγμα ξεχωριστών αλλά συνδεδεμένων χώρων. Η κουζίνα προορίζεται για το μαγείρεμα και η τραπεζαρία για το φαγητό. Αυτές οι συναφείς λειτουργίες ασχολούνται με το φαγητό, οπότε είναι λογικό να ενωθούν οι χώροι αν είναι επιθυμητό.

Μια ανοιχτή κάτοψη δεν σημαίνει ότι όλα τα δωμάτια είναι συνδεδεμένα, ούτε ότι δεν υπάρχουν εμπόδια μεταξύ των δωματίων. Οι ανοιχτές κατόψεις ισχύουν συνήθως για τους κοινόχρηστους χώρους, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα μπάνια, οι τουαλέτες, τα υπνοδωμάτια και μερικές φορές τα γραφεία στο σπίτι.

Στην κατασκευή ανοικτής κάτοψης, βαρέως τύπου δοκοί, αντί για εσωτερικούς τοίχους που φέρουν φορτία, μεταφέρουν το βάρος του ορόφου από πάνω. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι συνήθως πιο αποδοτικό να ενσωματώνεται μια ανοιχτή κάτοψη στα αρχικά σχέδια του κτιρίου παρά να γίνεται αυτό εκ των υστέρων.

Ιδέες διάταξης ανοιχτού σχεδίου δαπέδου

Κουζίνα και τραπεζαρία ανοιχτό σχέδιο δαπέδου

Συχνά, η κουζίνα και η τραπεζαρία μοιράζονται έναν κοινό χώρο. Μερικές φορές, μια νησίδα ή μια χερσόνησος κουζίνας λειτουργεί ως οπτικό διαχωριστικό μεταξύ των δύο χώρων.

Τραπεζαρία και σαλόνι ανοιχτό σχέδιο δαπέδου

Με αυτό το δημοφιλές ανοιχτό σχέδιο δαπέδου, η τραπεζαρία και το καθιστικό καταλαμβάνουν έναν κοινό χώρο. Μια οπτική διαχωριστική γραμμή μπορεί να είναι μια μικρή σειρά σκαλοπατιών, δύο διαφορετικά χρώματα βαφής, ένα ζευγάρι κολόνες, ένας τοίχος με έμφαση, σκάλες που οδηγούν σε μια βυθισμένη περιοχή ή ένα κιγκλίδωμα.

Κουζίνα, τραπεζαρία και σαλόνι Ανοιχτό σχέδιο δαπέδου

Και οι τρεις χώροι μπορούν να συνδεθούν σε ένα πολύ μεγάλο μεγάλο δωμάτιο, συχνά με θολωτή οροφή. Η σύνδεση της κουζίνας, της τραπεζαρίας και του καθιστικού μεγιστοποιεί την κοινωνική διάσταση του σπιτιού. Είναι ιδιαίτερα καλό για τους ιδιοκτήτες σπιτιού που μαγειρεύουν συχνά και φιλοξενούν καλεσμένους.

Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα ανοικτών σχεδίων δαπέδου

Πλεονεκτήματα

• Καλύτερη ροή κυκλοφορίας. Χωρίς πόρτες να ανοίγουν και να κλείνουν και χωρίς τοίχους να εμποδίζουν την κυκλοφορία, οι άνθρωποι μπορούν να κινούνται στο χώρο ανεμπόδιστα.
• Βελτιωμένη κοινωνικότητα και επικοινωνία. Χωρίς τοίχους, είναι δυνατόν να μιλάμε μεταξύ μας σε διάφορα δωμάτια.
• Κοινό φως. Εσωτερικοί χώροι που κάποτε δεν είχαν παράθυρα, τώρα λαμβάνουν φυσικό φως από παράθυρα στους εξωτερικούς τοίχους.
• Υψηλότερη αξία ακινήτων. Σχεδόν σε κάθε περίπτωση, μια ανοιχτή κάτοψη είναι ιδιαίτερα επιθυμητή και αυξάνει την αξία του σπιτιού σας για τους υποψήφιους αγοραστές έως και 7,4 τοις εκατό ετησίως.
• Πιο εύκολο να προσέχετε τα παιδιά. Οι γονείς που μαγειρεύουν στην κουζίνα ή στρώνουν το τραπέζι της τραπεζαρίας μπορούν εύκολα να επιβλέπουν τα παιδιά στο σαλόνι.
• Ευελιξία διάταξης. Χωρίς διαχωριστικούς τοίχους, είναι εύκολο να αναδιαμορφώσετε την επίπλωση και τα αξεσουάρ σε διαφορετικές διατάξεις δωματίων.
• Οι χώροι μπορούν να είναι πολυλειτουργικοί. Με τα ανοιχτά σχέδια δαπέδου, ο χώρος μπορεί να χρησιμεύσει ως οικογενειακό δωμάτιο, δωμάτιο αναψυχής, γραφείο στο σπίτι ή χώρος ψυχαγωγίας, ανάλογα με τις ανάγκες σας.

Μειονεκτήματα

• Υψηλό κόστος θέρμανσης και ψύξης. Τα μεγάλα δωμάτια με ψηλά ταβάνια είναι συχνά αχρήστευτοι ενεργειακά, ειδικά όταν οι εξωτερικοί τοίχοι είναι εξοπλισμένοι με μεγάλα παράθυρα, όπως συμβαίνει συχνά. Ενώ οι παραδοσιακές κατόψεις σας επιτρέπουν να θερμαίνετε ή να ψύχετε μόνο ορισμένα δωμάτια, με μια ανοιχτή κάτοψη, πρέπει να θερμαίνεται ή να ψύχεται ολόκληρος ο χώρος.
• Υψηλότερο κόστος κατασκευής. Χωρίς διαχωριστικούς τοίχους, οι ανοικτές έννοιες εξαρτώνται από χαλύβδινες ή πλαστικοποιημένες δοκούς για στήριξη. Η εγκατάστασή τους είναι δαπανηρή.
• Κακός έλεγχος του ήχου. Χωρίς διαχωριστικούς τοίχους για την παρεμπόδιση του θορύβου, τα σπίτια με ανοιχτό σχεδιασμό μπορεί να είναι πολύ θορυβώδη.
• Οι χώροι μπορεί να φαίνονται ακατάστατοι. Ένα πλεονέκτημα των παραδοσιακών κατόψεων είναι ότι περιορίζουν τα έπιπλα και τα αξεσουάρ σε καθορισμένους χώρους.
• Έλλειψη ιδιωτικότητας. Οι ανοιχτές κατόψεις είναι ιδανικές για κοινωνική δραστηριότητα, αλλά δυσκολεύουν την εξεύρεση ήσυχων χώρων για ιδιωτικό διάβασμα ή μελέτη.

Ιστορία και ανάπτυξη του σχεδίου ανοιχτής κάτοψης

Πριν από τα μέσα της δεκαετίας του 1940, τα περισσότερα σπίτια χρησιμοποιούσαν μια πολύ βασική κάτοψη στην οποία ο κεντρικός διάδρομος λειτουργούσε ως ένα είδος αρτηρίας που παρείχε πρόσβαση σε δωμάτια που εξυπηρετούσαν συγκεκριμένες λειτουργίες.

Παραδοσιακές κατόψεις

Σε αυτές τις παραδοσιακές κατόψεις, η κουζίνα τοποθετούνταν συνήθως στο πίσω μέρος του σπιτιού, επειδή θεωρούνταν χώρος εξυπηρέτησης και δεν χρησιμοποιούνταν καθόλου για κοινωνική συναναστροφή. Μια πίσω πόρτα από την κουζίνα επέτρεπε τις παραδόσεις φαγητού ή την είσοδο του προσωπικού. Η διασκέδαση μέχρι τη δεκαετία του 1950 ήταν μια αρκετά επίσημη υπόθεση που διεξαγόταν σε άλλους χώρους του σπιτιού – εξυπηρετούμενη από μια κουζίνα που ήταν αυστηρά απαγορευμένη για τους επισκέπτες.

Εκείνη την εποχή, η κουζίνα εξακολουθούσε να είναι ένας ξεχωριστός χώρος, καθώς θεωρούνταν ακόμη χρήσιμος χώρος. Η κουζίνα ήταν για το μαγείρεμα και έννοιες όπως η κουζίνα ψυχαγωγίας ήταν ακόμα δεκαετίες μακριά.

Ανάπτυξη ανοιχτού σχεδίου δαπέδου

Αρχιτέκτονες όπως ο Frank Lloyd Wright έσπειραν τους σπόρους για τις ανοιχτές κατόψεις. Όπως και άλλοι καινοτόμοι, ο Ράιτ άρχισε να σχεδιάζει σπίτια με μεγάλους ανοιχτούς χώρους καθιστικού που συνδύαζαν χώρους τραπεζαρίας και καθιστικού, συχνά χωρισμένους και ενωμένους με ένα μεγάλο ανοιχτό τζάκι.

Οι ανοιχτές κατόψεις επικράτησαν στα μεταπολεμικά χρόνια, όπου η τυπικότητα έδωσε τη θέση της σε μια πιο χαλαρή στάση με εκατοντάδες χιλιάδες νέες αναπτυσσόμενες οικογένειες με παιδιά. Άλλες αλλαγές έκαναν επίσης την ανοιχτή κάτοψη πιο πρακτική, αφού το εμβαδόν των σπιτιών έγινε μικρότερο καθώς οι οικογένειες μεγάλωναν.

Η ανοιχτή κάτοψη άρχισε να περιλαμβάνει την κουζίνα, προσφέροντας ευελιξία σχεδιασμού για την αναδιαμόρφωση του χώρου. Τα σπίτια δεν είχαν πλέον χώρο για βιβλιοθήκη ή γραφείο, με τα παιδιά να κάνουν τις εργασίες τους στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Αυτό κατέστησε δυνατή την παρακολούθηση των παιδιών κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του γεύματος και του καθαρισμού.

Οι κατασκευαστικές καινοτομίες, όπως οι ατσάλινες δομικές δοκοί, τα κεντρικά συστήματα θέρμανσης, η γυψοσανίδα και οι κατασκευές από τσιμεντόλιθους, διευκόλυναν επίσης την κατασκευή μεγαλύτερων δωματίων και την κατάλληλη θέρμανση και ψύξη τους.

Σύγχρονα ανοιχτά σχέδια ορόφων

Τη δεκαετία του 1950 άρχισαν να εμφανίζονται τακτικά τα ανοιχτά σχέδια δαπέδου και θεωρήθηκαν απίστευτα μοντέρνα. Ένα σήμα κατατεθέν του μοντέρνου στυλ διακόσμησης του μεσαίου αιώνα είναι ένα σπίτι με μια πρώιμη εκδοχή μιας ανοιχτής κάτοψης, που συχνά διαθέτει ένα τζάκι ανοιχτό από όλες τις πλευρές. Στην έννοια του ανοιχτού σχεδίου δαπέδου, το κέντρο μαγειρέματος της κουζίνας έγινε το κέντρο της κοινωνικής δραστηριότητας.

Μέχρι τη δεκαετία του 1990, οι ανοιχτές κατόψεις έγιναν σχεδόν ο κανόνας για τις νέες κατασκευές, ιδίως σε προαστιακά περιβάλλοντα. Σε πολλές περιοχές, αυτή η τάση ισχύει και σήμερα, όπου οι γνωστές φράσεις όπως το ανοιχτό σχέδιο δαπέδου, η ανοιχτή ιδέα ή το μεγάλο δωμάτιο είναι κατανοητές τόσο από τους πωλητές όσο και από τους αγοραστές και συχνά προσθέτουν αξία σε ένα σπίτι.

Απομάκρυνση από τα ανοιχτά σχέδια δαπέδου

Πρόσφατα, ορισμένοι σχεδιαστές και ιδιοκτήτες σπιτιών έχουν απομακρυνθεί από τις ανοιχτές κατόψεις. Ορισμένοι στοχεύουν σε πιο αποδοτικές επιλογές θέρμανσης και ψύξης. Αλλά, επίσης, η αύξηση της προσωπικής ροής έναντι της κοινής ψυχαγωγίας έχει διαχωρίσει τις οικογένειες σε διαφορετικά δωμάτια με βάση τις προτιμήσεις τους για την παρακολούθηση τηλεόρασης. Η μεγαλύτερη πυκνότητα των πόλεων οδηγεί επίσης στην επιθυμία για ιδιωτικότητα μεταξύ των μελών της οικογένειας σε μικρότερα σπίτια.

Andrew Cogar, πρόεδρος του αρχιτεκτονικού γραφείου Historical Concepts της Ατλάντα και της Νέας Υόρκης, υπογραμμίζει ότι αυτή η δημοφιλής διάταξη έχει κάποιες προκλήσεις:

Υπάρχει μια αργή αλλά σταθερή αλλαγή. Η σκέψη ήταν ότι ένα ανοιχτό και ανεπίσημο σχέδιο θα δημιουργούσε μια αίσθηση ευκολίας, αλλά οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι αυτό σημαίνει επίσης ότι όλα πρέπει να είναι οργανωμένα, αλλιώς το σπίτι μπορεί γρήγορα να μοιάζει ακατάστατο. Τα κλειστά δωμάτια επιτρέπουν στους ανθρώπους να μειώσουν λίγο από αυτόν τον οπτικό θόρυβο. Μπορεί να ακούγεται αντιαισθητικό, αλλά οι άνθρωποι επιστρέφουν στους διαχωρισμένους χώρους ως έναν τρόπο απλοποίησης του τρόπου με τον οποίο ζουν σε καθημερινή βάση.

Είναι ένα ανοιχτό σχέδιο ορόφου κατάλληλο για εσάς;

Για τους περισσότερους ιδιοκτήτες σπιτιού, ένα ανοιχτό σχέδιο δαπέδου είναι ιδιαίτερα πολύτιμο όταν ψωνίζουν για ένα νέο σπίτι. Η δημιουργία ενός ανοιχτού σχεδίου δαπέδου είναι ο λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι αναλαμβάνουν μεγάλα έργα αναδιαμόρφωσης.

Οι ανοιχτές κατόψεις επιτρέπουν την κοινωνική συνεύρεση. Τα μέλη της οικογένειας μπορούν να κάνουν τις δραστηριότητές τους χωριστά στον ίδιο χώρο, αλλά και να επικοινωνούν μεταξύ τους. Για διασκέδαση, η κουζίνα, η τραπεζαρία και το καθιστικό συνδυάζονται σε έναν μεγάλο κοινωνικό χώρο. Αυτή η ιδέα λειτουργεί ιδιαίτερα καλά για οικογένειες με μικρότερα παιδιά.

Η προβλεπόμενη χρήση του δωματίου θα πρέπει να καθοδηγεί την απόφασή σας. Θέλετε περισσότερη οικογενειακή συνοχή για να κάνετε ομαδικές δραστηριότητες ή για τη φιλοξενία καλεσμένων; Ή μήπως χρειάζεστε περισσότερους ιδιωτικούς χώρους για να κάνετε δουλειά ή για τον πολύτιμο “χρόνο μου”; Ένα ανοιχτό σχέδιο δαπέδου λειτουργεί καλά στην πρώτη περίπτωση, ενώ λειτουργεί ενάντια στην παροχή επιλογών ιδιωτικότητας.