20 από τα πιο δημοφιλή αρχιτεκτονικά στυλ στην ιστορία

Κλασική Αρχιτεκτονική

Ο όρος ομπρέλα που αναφέρεται στους οικοδομικούς ρυθμούς που προήλθαν από την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, η κλασική αρχιτεκτονική επηρέασε αιώνες μεταγενέστερων σχεδιαστικών ρευμάτων σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της νεοκλασικής και της ελληνικής αναβίωσης. Ορισμένα από τα πιο διάσημα κτίρια στον σύγχρονο κόσμο βασίζονται σε αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά σχέδια.

Η κλασική αρχιτεκτονική επικεντρώνεται στη συμμετρία και τις αναλογίες, στους κίονες με δωρικές, ιωνικές ή κορινθιακές λεπτομέρειες, στη χρήση υλικών όπως το μάρμαρο, το τούβλο και το σκυρόδεμα και στα κλασικά μοτίβα σχεδιασμού, όπως τα εσωτερικά καλούπια, οι στέγες με μεσαία κλίση, τα κουφωτά μαρκίζια, τα διακοσμητικά περιβλήματα των θυρών και τα σπαστά αετώματα πάνω από την πόρτα εισόδου.

Ενώ η κλασική αρχιτεκτονική αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον μοντερνισμό και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική τον 20ό αιώνα, η κλασική αρχιτεκτονική συνεχίζει να χτίζεται σε αυτό που έχει επαναπροσδιοριστεί ως “νέο κλασικό” στυλ.

Ισλαμική αρχιτεκτονική

Η ισλαμική αρχιτεκτονική είναι μια κατηγορία αρχιτεκτονικής που δημιουργήθηκε ως φυσική εκδήλωση των αρχών του Ισλάμ από τους Μωαμεθανούς (ανθρώπους της ισλαμικής πίστης) τον 7ο αιώνα. Οι παραδόσεις της συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Το κτίριο που συνδέεται συχνότερα με την ισλαμική αρχιτεκτονική είναι το τζαμί ή ο μουσουλμανικός τόπος λατρείας.

Η ισλαμική αρχιτεκτονική συναντάται κατά κύριο λόγο στα αραβικά κράτη και στις χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία σε όλο τον κόσμο, ενώ είναι επίσης διαδεδομένη σε ευρωπαϊκές χώρες με αραβική ή ισλαμική ιστορία, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία. Ορισμένα από τα βασικά στοιχεία της περιλαμβάνουν γεωμετρικά σχέδια, οξυκόρυφες αψίδες και θόλους.

Οι εντυπωσιακές γλυπτικές μορφές και οι συχνά εκθαμβωτικές διακοσμητικές λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν τα ισλαμικά κτίρια περιλαμβάνουν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά κτίσματα στη Γη, όπως το Ταζ Μαχάλ στην Ινδία και η Αλάμπρα στη Γρανάδα της Ισπανίας.

Αρχιτεκτονική της Αναγέννησης

Η αναγεννησιακή αρχιτεκτονική εμφανίστηκε στις αρχές του 15ου αιώνα στη Φλωρεντία της Ιταλίας. Εισάγοντας μια αναβίωση των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών κλασικών αρχιτεκτονικών μορφών, εκτόπισε την επικρατούσα μεσαιωνική αισθητική της γοτθικής αρχιτεκτονικής. Χαρακτηρίζεται από ακριβή συμμετρία και αναλογίες, όπως φαίνεται από το μεγαλείο της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, η οποία αποτελεί το πιο γνωστό παράδειγμα αυτού του αρχιτεκτονικού στυλ.

Η Αναγέννηση (“αναγέννηση”) διήρκεσε δύο αιώνες και περιελάμβανε όχι μόνο την αρχιτεκτονική αλλά και την τέχνη και τα ανθρώπινα ιδεώδη. Παρήγαγε πολυεπιστημονικούς γίγαντες, όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος. Η διαρκής πολιτιστική κληρονομιά της Αναγέννησης την καθιστά μια από τις πιο μεταμορφωτικές περιόδους της δυτικής ιστορίας.

Η αναγεννησιακή αρχιτεκτονική επικεντρώθηκε στις κλασικές έννοιες της ομορφιάς που βασίζονται στην αναλογία και τη συμμετρία. Ενσωμάτωσε επίσης τη γεωμετρία και πολλά σχέδια κτιρίων ήταν συμμετρικά τετράγωνα. Το στυλ χαρακτηρίζεται από την ασβεστολιθική τοιχοποιία και τα κλασικά στοιχεία όπως οι θόλοι, οι κίονες, οι παραστάδες, τα υπέρθυρα, οι αψίδες και τα αετώματα. Τα κτίρια της πρώιμης Αναγέννησης επικεντρώνονταν στο να εισάγουν αέρα και φως στο χώρο – ένα νεύμα στην αυγή των αναγεννησιακών ιδεωδών και της σκέψης.

Αρχιτεκτονική Tudor

Προερχόμενη από την Αγγλία κατά την περίοδο των Τυδώρ που ξεκίνησε το 1485, η αρχιτεκτονική Τυδώρ θυμίζει παραμυθένια σπιτάκια και γοητεία του παλιού κόσμου. Τα σπίτια των Τυδώρ χτίστηκαν από τεχνίτες που συνδύασαν αναγεννησιακά και γοτθικά στοιχεία σχεδιασμού για να δημιουργήσουν ένα μεταβατικό στυλ που εξαπλώθηκε σε όλη την Αγγλία μέχρι να αντικατασταθεί από την ελισαβετιανή αρχιτεκτονική το 1560.

Το στυλ Tudor αναγεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1890 και παρέμεινε δημοφιλές μέχρι τη δεκαετία του 1940. Τα σπίτια Tudor διαθέτουν χαρακτηριστική λεπτομέρεια μισής ξυλείας, μακριά κάθετα τοποθετημένα διακοσμητικά ξύλινα δοκάρια που δημιουργούν ένα δίχρωμο εξωτερικό. Ωστόσο, τα σπίτια Tudor Revival συχνά απέφευγαν αυτή την αρχική εμφάνιση Tudor για τούβλα κόκκινου χρώματος με περίτεχνες λεπτομέρειες γύρω από τα παράθυρα, τις καμινάδες και τις εισόδους.

Αποικιακή Αρχιτεκτονική

Η αρχιτεκτονική αποικιακού στυλ πρωτοεμφανίστηκε υπό την αποικιακή κυριαρχία στις Ηνωμένες Πολιτείες στις δεκαετίες του 1600 και 1700. Παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή αρχιτεκτονικά στυλ κατοικιών σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, ο όρος “αποικιακός” είναι γενικά συντόμευση για το ιστορικό οικοδομικό στυλ που εισήγαγαν οι Βρετανοί άποικοι στη Νέα Αγγλία, καθώς και για το στυλ Colonial Revival που αυξήθηκε τον 20ό αιώνα.

Περιλαμβάνει διάφορα αρχιτεκτονικά στυλ που αντικατοπτρίζουν την πολυπολιτισμική επιρροή των πρώτων αποίκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως τα σπίτια τύπου saltbox, τα Georgian, Cape Cod, French Colonial, Spanish Colonial και Dutch Colonial, μεταξύ άλλων.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός σπιτιού αποικιακού στυλ είναι η συμμετρία και το τετράγωνο ή ορθογώνιο σχήμα του. Η πόρτα βρίσκεται στο κέντρο, τα παράθυρα ταιριάζουν σε κάθε πλευρά και συνήθως υπάρχουν τουλάχιστον δύο έως τρεις όροφοι. Τα σπίτια αποικιακού τύπου είναι τόσο δημοφιλή επειδή έχουν ελκυστικότητα. Έχουν επίσης σπονδυλωτό σχήμα, γεγονός που τα καθιστά εύκολο να εργαστείτε μαζί τους εάν σχεδιάζετε να τα επανασχεδιάσετε.

Cape Cod Αρχιτεκτονική

Η αρχιτεκτονική Cape Cod πήρε το όνομά της από την παράκτια περιοχή της Μασαχουσέτης, όπου αποτελεί το χαρακτηριστικό στυλ. Σπιτικά και ελκυστικά, τα σπίτια του Cape Cod έχουν απλές, διαχρονικές σιλουέτες, με στοιχεία όπως ξύλινες κολώνες και δοκάρια από δρυ και πεύκο και ξύλινα δάπεδα, τζάκια από τούβλα και στέγη από ξύλο ή κέδρος και πλευρικά βότσαλα.

Οι Άγγλοι άποικοι τον 17ο αιώνα προσάρμοσαν πρώτα τα αγγλικά σπίτια από μισή ξυλεία για να ταιριάζουν στο πικρό κλίμα της Νέας Αγγλίας, δημιουργώντας μια πιο κιβωτιόσχημη, χαμηλότερη σιλουέτα για να αντέχουν στα στοιχεία της φύσης. Ένα δεύτερο κύμα γνωστό ως Cape Cod Revival στη δεκαετία του 1920 έως τη δεκαετία του 1950 βοήθησε στη διάδοση του στυλ σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε μια οικονομική λύση τόσο κατά τη διάρκεια της ύφεσης όσο και κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής στεγαστικής έκρηξης των δεκαετιών του 1940 και του ’50.

Ακόμη και στην υπερμεγέθη Αμερική του 21ου αιώνα, τα σπίτια σε στυλ Cape Cod διατηρούν μια νοσταλγική λαϊκή έκκληση με νέες κατασκευές όλων των μεγεθών σήμερα.

Νεοκλασική αρχιτεκτονική

Η νεοκλασική αρχιτεκτονική αναφέρεται σε ένα στυλ κτιρίων που κατασκευάστηκαν κατά την αναβίωση της κλασικής ελληνικής και ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής που ξεκίνησε γύρω στο 1750 και άκμασε τον 18ο και 19ο αιώνα. Ενώ η αρχιτεκτονική της ελληνικής αναβίωσης χρησιμοποιεί κλασικά στοιχεία, όπως κίονες με δωρικές, ιωνικές ή κορινθιακές λεπτομέρειες, ο νεοκλασικισμός χαρακτηρίζεται από μια πιο ολοκληρωμένη αναβίωση ολόκληρων και συχνά μεγάλης κλίμακας κλασικών όγκων.

Ορισμένα από τα πιο διάσημα και εύκολα αναγνωρίσιμα θεσμικά και κυβερνητικά κτίρια στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν νεοκλασικό ύφος, όπως ο Λευκός Οίκος και το κτίριο του Καπιτωλίου των ΗΠΑ.

Ιταλική αρχιτεκτονική

Η ιταλική αρχιτεκτονική αναφέρεται σε ένα ιδιαίτερο στυλ κτιρίων του 19ου αιώνα που εμπνεύστηκε από την ιταλική αναγεννησιακή αρχιτεκτονική του 16ου αιώνα σε συνδυασμό με γραφικές επιρροές που χαρακτηρίζονταν από αρχιτεκτονικά στοιχεία ενός ρομαντικού παρελθόντος, τα οποία παραβίαζαν ορισμένους από τους αυστηρούς κανόνες γύρω από την επίσημη κλασική αρχιτεκτονική.

Το ιταλικό στυλ γεννήθηκε το 1802, όταν ο αρχιτέκτονας John Nash έχτισε την πρώτη ιταλική βίλα στην Αγγλία, το Cronkhill στο Shropshire, και προωθήθηκε από το έργο του Sir Charles Barry τη δεκαετία του 1830. Το στυλ εξαπλώθηκε σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη, τη Βρετανική Αυτοκρατορία και τις ΗΠΑ από τα τέλη της δεκαετίας του 1840 έως το 1890. Υπήρξε μια εξαιρετικά δημοφιλής οικοδομική επιλογή που χρησιμοποιήθηκε τόσο σε αγροτικές όσο και σε αστικές περιοχές στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1860 μετά τον εμφύλιο πόλεμο.

Αρχιτεκτονική της Ελληνικής Αναγέννησης

Η αρχιτεκτονική της Ελληνικής Αναγέννησης είναι εμπνευσμένη από τη συμμετρία, την αναλογία, την απλότητα και την κομψότητα των αρχαίων ελληνικών ναών του 5ου αιώνα π.Χ. Στις ΗΠΑ, η Ελληνική Αναγέννηση έφτασε στο απόγειο της δημοτικότητάς της από το 1825 έως το 1860, και έγινε το πρώτο κυρίαρχο εθνικό στυλ αρχιτεκτονικής στις ΗΠΑ, καθώς εξαπλώθηκε από την Ανατολική Ακτή σε όλη τη χώρα μέχρι τη Δυτική Ακτή, αφήνοντας στο πέρασμά της κτίρια πολιτειακού Καπιτωλίου, τράπεζες, εκκλησίες της Νέας Αγγλίας, αστικές σειρές κατοικιών, εξοχικές κατοικίες με στοές και σπίτια φυτειών του Νότου.

Εμπνευσμένοι από τη γενέτειρα της δημοκρατίας, οι Αμερικανοί δανείστηκαν κλασικά στοιχεία για να σχεδιάσουν κτίρια για την τότε ακόμη νέα δημοκρατία, όπως κίονες με δωρικές, ιωνικές ή κορινθιακές λεπτομέρειες, βαμμένες λευκές για να μιμηθούν το μάρμαρο που χρησιμοποιούνταν στην αρχαία Ελλάδα, ήπια κεκλιμένες στέγες με αέτωμα και περίτεχνα περιβλήματα θυρών.. Εσωτερικοί χώροι παρουσίαζαν απλές, αρκετά ανοιχτές διατάξεις, χαριτωμένες αναλογίες, ψηλά παράθυρα και πόρτες στο σαλόνι, περίτεχνα γύψινα ταβάνια, απλούς γύψινους τοίχους, πλατιά δάπεδα και περίτεχνα τζάμια στην οροφή.

Βικτωριανή αρχιτεκτονική

Ο όρος βικτοριανή αρχιτεκτονική δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο στυλ αλλά σε μια εποχή – τη βασιλεία της βασίλισσας Βικτωρίας από το 1837 έως το 1901. Το ύφος προήλθε από την Αγγλία και εξακολουθεί να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αρχιτεκτονική των πόλεων και κωμοπόλεων της, αλλά ποικίλα στυλ αρχιτεκτονικής της βικτοριανής εποχής εξαπλώθηκαν σε μέρη όπως η Βόρεια Αμερική, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία.

Η αρχιτεκτονική της βικτοριανής εποχής χαρακτηρίζεται από την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωσή της στο στολίδι και τον περίτεχνο εσωτερικό σχεδιασμό της. Ορισμένα χαρακτηριστικά που θα σας βοηθήσουν να εντοπίσετε μια βικτοριανή αρχιτεκτονική από το εξωτερικό περιλαμβάνουν: απότομες στέγες, μονόχρωμα ή χρωματιστά βαμμένα τούβλα, περίτεχνα αετώματα, πτερύγια στην οροφή, συρόμενα παράθυρα και παράθυρα κόλπων, οκταγωνικούς ή στρογγυλούς πύργους και γενναιόδωρες περιμετρικές βεράντες. Οι εσωτερικοί χώροι συχνά περιλαμβάνουν μεγάλες σκάλες, περίπλοκες διατάξεις, ψηλά ταβάνια, περίτεχνα σκαλισμένες ξύλινες επενδύσεις και διακοσμητικά τζάκια.

Arts and Crafts Architecture

Το κίνημα Arts and Crafts ήταν μια αντίδραση στα περίτεχνα και μαζικά παραγόμενα στυλ της βικτοριανής αρχιτεκτονικής που αγκάλιασε τον χειροποίητο σχεδιασμό και τη χρήση φυσικών υλικών όπως η πέτρα, το τούβλο, το ξύλο και οι σφυρήλατες λεπτομέρειες από χαλκό και μπρούντζο. Ξεκινώντας από τη Μεγάλη Βρετανία στα μέσα του 19ου αιώνα, το κίνημα Arts and Crafts μετανάστευσε στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα, περιλαμβάνοντας την αρχιτεκτονική, τον εσωτερικό σχεδιασμό, τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα, τις καλές τέχνες και πολλά άλλα.

Πολλά αρχιτεκτονικά στυλ προέκυψαν από το κίνημα Arts and Crafts, συμπεριλαμβανομένων των δημοφιλών σπιτιών τύπου Craftsman και Bungalow, απλές, προσεγμένες κατασκευές που αρχικά σχεδιάστηκαν για οικογένειες της εργατικής τάξης.

Τα σπίτια σε στιλ Arts and Crafts είναι συμμετρικά, χαμηλά στο έδαφος, σχεδιασμένα για αποδοτικότητα και ελάχιστη συντήρηση, συχνά διαθέτουν μεγάλα τζάκια, χαμηλές στέγες με μεγάλες προεξοχές, εκτεθειμένα εσωτερικά δοκάρια, ενσωματωμένα ράφια, καθίσματα παραθύρων και ντουλάπια και πολλαπλά παράθυρα με μικρά τζάμια, εμφανείς βεράντες και ανοιχτές κατόψεις.

Αρχιτεκτονική Beaux-Arts

Η αρχιτεκτονική Beaux-Arts είναι ένα οικοδομικό στυλ που αναδύθηκε από την École des Beaux-Arts του Παρισιού στα τέλη της δεκαετίας του 1800 και εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της χρυσής εποχής. Τα κτίρια Beaux-Arts είναι μεγαλοπρεπή, θεατρικά, ιδιαίτερα περίτεχνα κτίρια που είναι εμπνευσμένα από τον ρωμαϊκό και ελληνικό κλασικισμό και εμπνευσμένα από το γαλλικό και ιταλικό στυλ κτιρίων της Αναγέννησης και του Μπαρόκ, όπως το Musée D’Orsay.

Σημαντικοί Αμερικανοί αρχιτέκτονες, όπως ο Richard Morris, ο HH Richardson και ο Charles McKim, εκπαιδεύτηκαν στη σχολή Beaux-Arts στο Παρίσι και το στυλ Beaux-Arts υιοθετήθηκε για μεγάλα κτιριακά έργα στις ΗΠΑ, όπως η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου στην Ουάσιγκτον και εξέχοντα κτίρια όπως ο τερματικός σταθμός Grand Central Terminal και το κεντρικό παράρτημα της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Νέας Υόρκης στη Νέα Υόρκη. Η αρχιτεκτονική Beaux-Arts εξασθένησε γύρω στο 1930 με την έναρξη της Ύφεσης που κατέστησε τέτοιες υπερβολικές επιδείξεις χλιδής εκτός πραγματικότητας και παρωχημένες.

Αρχιτεκτονική Art Nouveau

Επηρεασμένη από τον φυσικό κόσμο και καθορισμένη από οργανικά σχήματα και ελικοειδείς γραμμές, η Art Nouveau είναι ένα αισθητικό κίνημα του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα που περιελάμβανε τα πάντα, από την αρχιτεκτονική μέχρι την εσωτερική διακόσμηση, τα έπιπλα, τη διακόσμηση, την υαλουργία, τα κοσμήματα και τις εικαστικές τέχνες.

Συγκεντρώθηκε κυρίως στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες και θεωρείται διεθνές στυλ. Οι παραλλαγές του Art Nouveau είναι γνωστές με διάφορα ονόματα σε διάφορες χώρες. Ο όρος Art Nouveau πρωτοεμφανίστηκε στο Βέλγιο και χρησιμοποιείται στη Γαλλία, όπου οι παραφυάδες του στυλ μπορεί επίσης να αναφέρονται ως Belle Epoque και Style Guimard. Στην Ισπανία, ονομάζεται Μοντερνισμός και στη Γερμανία Jugendstil (Στυλ Νεολαίας). Στις Ηνωμένες Πολιτείες το Art Nouveau αναφέρεται συχνά ως Tiffany Style, χάρη στο υψηλού προφίλ έργο του κοσμηματοπώλη και υαλουργού Louis Comfort Tiffany (1848-1933), δημιουργού του εμβληματικού λαμπτήρα Tiffany.

Την αρχιτεκτονική Art Nouveau διαδέχθηκε η αρχιτεκτονική Art Deco, η οποία έγινε κυρίαρχο στυλ τη δεκαετία του 1920.

Αρχιτεκτονική Art Deco

Η αρχιτεκτονική Art Deco είναι μέρος του κινήματος Art Deco, μιας εφευρετικής σχεδιαστικής περιόδου στις ΗΠΑ και την Ευρώπη στις δεκαετίες του 1920 και του ’30, που κάλυψε τα πεδία της μόδας, της τέχνης, των οικιακών ειδών και των κτιριακών στυλ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’20 και της Μεγάλης Ύφεσης. Τα πρώτα δείγματα της αρχιτεκτονικής Art Deco βρίσκονται στο Παρίσι της Γαλλίας, προτού το στυλ εξαπλωθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1930, επηρεάζοντας για πάντα τον ορίζοντα του Μανχάταν με τους πλέον εμβληματικούς ουρανοξύστες όπως το Empire State Building, το Rockefeller Center και το κτίριο Chrysler.

Τα κτίρια Art Deco χρησιμοποιούν υλικά όπως στόκο, τερακότα, διακοσμητικό γυαλί, χρώμιο, χάλυβα και αλουμίνιο. Διαθέτουν περίτεχνες, γεωμετρικές λεπτομέρειες όπως σεβρώνες, πυραμίδες, στυλιζαρισμένα ηλιοβασιλέματα ή λουλούδια, ζιγκ-ζαγκ και άλλα γεωμετρικά σχήματα. Πολλά κτίρια Art Deco περιλαμβάνουν φωτεινά, πλούσια χρώματα που τονίζονται με αντίθεση μαύρου, λευκού, χρυσού ή ασημένιου χρώματος. Και συχνά διαθέτουν κατακερματισμένα τριγωνικά σχήματα- διακοσμητικά, γεωμετρικά παράθυρα- στηθαία και πύργους.

Αρχιτεκτονική Bauhaus

Η αρχιτεκτονική Bauhaus προήλθε από τη σημαίνουσα γερμανική σχολή που ιδρύθηκε από τον Walter Gropius (1883-1969) στις αρχές του 20ου αιώνα, η οποία είχε ως ουτοπικό στόχο τη δημιουργία μιας ριζικά νέας μορφής αρχιτεκτονικής και σχεδιασμού που θα βοηθούσε στην ανοικοδόμηση της κοινωνίας μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνθέτοντας τις καλές τέχνες, τη χειροτεχνία, το σχέδιο, την αρχιτεκτονική και την τεχνολογία, το Bauhaus προώθησε τον ορθολογικό, λειτουργικό σχεδιασμό που αγκάλιαζε το ήθος “η μορφή ακολουθεί τη λειτουργία, το λιγότερο είναι περισσότερο”.

Δεν μοιάζουν όλα τα κτίρια του Bauhaus, αλλά σε γενικές γραμμές αποφεύγουν τον στολισμό για να επικεντρωθούν στον απλό, ορθολογικό, λειτουργικό σχεδιασμό- χρησιμοποιούν απλές γεωμετρικές μορφές όπως το τρίγωνο, το τετράγωνο και ο κύκλος- διαθέτουν ασυμμετρία- χρησιμοποιούν σύγχρονα υλικά όπως ο χάλυβας, το γυαλί, το σκυρόδεμα- έχουν χαρακτηριστικά όπως επίπεδες στέγες, γυάλινες κουρτίνες και λείες προσόψεις.

Το Bauhaus εξελίχθηκε στο Διεθνές Στυλ όταν ο Gropius και άλλα εξέχοντα μέλη του Bauhaus μετανάστευσαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1930 και αργότερα επηρέασαν την ανάπτυξη του μοντερνισμού στις δεκαετίες του 1950 και του ’60. Η αρχιτεκτονική και οι αρχές σχεδιασμού του Bauhaus εξακολουθούν να επηρεάζουν το σχήμα και την εμφάνιση των καθημερινών αντικειμένων.

Βιομηχανική Αρχιτεκτονική

Ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα κτίρια που κατασκευάζονται για να διευκολύνουν τις ανάγκες της βιομηχανίας, η βιομηχανική αρχιτεκτονική περιλαμβάνει μια σειρά από τύπους και στυλ κτιρίων που συνδυάζουν τη λειτουργικότητα και το σχεδιασμό και μπορούν να βρεθούν σε όλο τον βιομηχανοποιημένο κόσμο, όπως εργοστάσια, αποθήκες, χυτήρια, χαλυβουργεία, υδατόπυργους, σιλό σιτηρών, αποστακτήρια, ζυθοποιεία, διυλιστήρια, σταθμούς παραγωγής ενέργειας και άλλες χρηστικές κατασκευές. Τα πρώτα βιομηχανικά κτίρια κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1700 κατά τη διάρκεια της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης που έλαβε χώρα κυρίως στη Βρετανία από το 1760 έως το 1840 περίπου.

Σήμερα όμως, όταν αναφερόμαστε στη βιομηχανική αρχιτεκτονική, αναφερόμαστε κυρίως στα κτίρια που προέκυψαν ως απάντηση στην ευρεία χρήση νέων υλικών, όπως το μέταλλο και το σκυρόδεμα, καθώς και στις μεθόδους μαζικής παραγωγής που επέφερε η δεύτερη βιομηχανική επανάσταση στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, και τα οποία αποτέλεσαν τα δομικά στοιχεία της μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

Τα χαρακτηριστικά της βιομηχανικής αρχιτεκτονικής μπορεί να περιλαμβάνουν μεγάλες, ανοιχτές κατόψεις, ψηλά ταβάνια, ακατέργαστα υλικά όπως σκυρόδεμα, τούβλα και μέταλλο, έλλειψη διακοσμήσεων στην πρόσοψη του κτιρίου, εκτεθειμένα τούβλα, αγωγούς και σωληνώσεις και μεγάλα παράθυρα με μεταλλικό πλέγμα.

Σύγχρονη αρχιτεκτονική

Η μοντέρνα αρχιτεκτονική αναφέρεται στο στυλ αρχιτεκτονικής που άκμασε στις αρχές και τα μέσα του 20ου αιώνα. Απορρίπτοντας τα διακοσμητικά στυλ του πρόσφατου παρελθόντος, η μοντέρνα αρχιτεκτονική ευνοεί τις καθαρές γραμμές, τον λειτουργικό σχεδιασμό, τις ανοιχτές κατόψεις, την ενσωματωμένη αποθήκευση, την έμφαση σε υλικά όπως ο χάλυβας, το σκυρόδεμα, ο σίδηρος, το γυαλί, το ξύλο, το τούβλο και η πέτρα και την έμφαση στην ενσωμάτωση της αρχιτεκτονικής στο φυσικό τοπίο, ενώ παράλληλα φέρνει το εξωτερικό στο εσωτερικό με τη χρήση μεγάλων παραθύρων για να εισέρχεται το φυσικό φως και ο αέρας.

Σύγχρονοι αρχιτέκτονες όπως ο Frank Lloyd Wright επαναπροσδιόρισαν έναν νέο κόσμο της αρχιτεκτονικής με τον σχεδιασμό “η φόρμα ακολουθεί τη λειτουργία” και μια σειρά από σχεδιαστές του μεσαίου αιώνα μεταμόρφωσαν το δομημένο τοπίο και τον κόσμο της εσωτερικής διακόσμησης με τα μοντέρνα έπιπλα του μεσαίου αιώνα που εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά δημοφιλή μέχρι σήμερα.

Μπρουταλιστική αρχιτεκτονική

Η μπρουταλιστική αρχιτεκτονική (δεκαετία 1950-1970) χαρακτηρίζεται από απλές, μπλοκειδείς, ογκώδεις κατασκευές από σκυρόδεμα (ο όρος είναι ένα παιχνίδι με τη γαλλική φράση για το ακατέργαστο σκυρόδεμα, béton brut).. Με απλές, γραφικές γραμμές, βαριά εμφάνιση, μονόχρωμη παλέτα και έλλειψη διακοσμητικών στοιχείων, ο μπρουταλισμός είναι ένα τολμηρό, έντονο και αιώνια πολωτικό στυλ.

Ένα παρακλάδι του μοντερνισμού, η μπρουταλιστική αρχιτεκτονική έγινε μια δημοφιλής αν και μονίμως αμφιλεγόμενη επιλογή για θεσμικά κτίρια σε όλο τον κόσμο, προτού ξεθωριάσει τη δεκαετία του 1980, δίνοντας τη θέση της στον μεταμοντερνισμό και τα σημερινά σύγχρονα στυλ. Αλλά η επιρροή του στυλ μπορεί να παρατηρηθεί στο σύγχρονο σχεδιασμό προϊόντων και εσωτερικών χώρων, επίπλων, αντικειμένων και σχεδιασμού ιστοσελίδων.

Μεταμοντέρνα Αρχιτεκτονική

Η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική είναι ένα κίνημα του 20ου αιώνα που χαρακτηρίζεται από ένα συνονθύλευμα κλασικών και μοντέρνων στυλ. Εμφανίστηκε στις δεκαετίες του 1960 και του ’70 ως απάντηση στην επικρατούσα μοντέρνα αρχιτεκτονική των μέσων του 20ου αιώνα, την οποία οι μεταμοντέρνοι αρχιτέκτονες αντιλαμβάνονταν ως άχαρη και άκαμπτη, κατασκευασμένη από κομψά μοντέρνα υλικά όπως ο χάλυβας και το γυαλί και χωρίς στολίδια και συναισθήματα.

Τα πιο επιτυχημένα μεταμοντέρνα κτίρια αποπνέουν προσωπικότητα, ευστροφία και μια ειρωνική αντιμετώπιση των αρχιτεκτονικών στοιχείων και κινημάτων του παρελθόντος, αποφεύγοντας τη συμβατική ομορφιά και τις έννοιες του τι συνιστά καλό γούστο. Χρησιμοποιώντας ένα παστίτσιο διαφορετικών στυλ που σπάει τους κανόνες, τα μεταμοντέρνα κτίρια μπορεί να αποτελέσουν πρόκληση για τους μη μυημένους, καθώς τείνουν προς το κιτς και το camp.

Μερικά από τα πιο αμφιλεγόμενα, προκλητικά, ιδιοσυγκρασιακά και αξιομνημόνευτα κτίρια στον κόσμο έχουν προκύψει από το μεταμοντέρνο αρχιτεκτονικό κίνημα, όπως το Centre Pompidou στο Παρίσι και το Walt Disney Concert Hall στο Λος Άντζελες.

Σύγχρονη αρχιτεκτονική

Η σύγχρονη αρχιτεκτονική είναι μια γενική φράση που περιλαμβάνει μια σειρά σημερινών οικοδομικών στυλ που συχνά φαίνονται ριζικά διαφορετικά μεταξύ τους και μερικές φορές από οτιδήποτε έχει προηγηθεί. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική ακολούθησε τη μοντέρνα περίοδο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα και τη μεταμοντέρνα περίοδο μέχρι τη δεκαετία του ’90.

Χρησιμοποιώντας καινοτόμα υλικά και μεθόδους δόμησης, όπως οι καμπύλες που δημιουργούνται από υπολογιστή, η τεχνολογία κοπής με λέιζερ και η τρισδιάστατη εκτύπωση, οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες συχνά υιοθετούν στρογγυλεμένες μορφές, καμπύλες γραμμές, αντισυμβατικούς όγκους, ασυμμετρία και ανοιχτές κατόψεις. Η βιωσιμότητα αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Οι νέες κατοικίες που κατασκευάζονται κατά παραγγελία μπορεί να έχουν σύγχρονο στυλ, αλλά δεν είναι απαραίτητα έτσι.